Neyi kaybettiğimizin bile farkına varamadan, aslında ona ne kadar ihtiyacımız olduğunu bile hiç öğrenemeden her geçen gün bir güzelliği yitirmek…
En azından burada durabilsek ne çok şey değişirdi… Yanlış söyledim, belki değişmezdi ve olduğu gibi kalabilirdi.
Evet, en azından şimdi, burada durabilseydik, yavaşlayabilseydik… belki biz değiştirdik ve zamanı geldiğinde onları yerli yerinde tüm güzellikleriyle bizi bekliyor bulurduk… ya da biz bulamazsak, çocuklarımız bulurdu… bulabilirlerdi… bu şans olurdu…
Kaybettiklerimizi kaybettiğimizi bile bilmiyoruz…
