Dün yürürken bir kapının girişinde içimi aniden sıcaklıkla dolduran bu demir köpeği gördüm. Gülümseyiverdim, çok tatlı bir hikaye anlatıyordu bana…
Birincisi ev parkın çok yakınındaydı ve büyük bir ihtimalle bu evin her türlü hava koşulunda dışarıda eğlenen, oynayan, sokağın, doğanın tadını doya doya çıkarıp evlerine sık sık çamurlu ayakkabılarla gelen mutlu çocukları vardı… Evin büyükleri de yürümeyi seviyor, onlar da ilk fırsatta açık havada gezmelere bayılıyordu, onların ayakları da çamurlanıyordu. Bu evde bir çamurlu ayakkabı problemi vardı, ama onlar problemleri böyle güzelliklerle çözebilen insanlardı… Sonra yerde duran bu tatlı köpekçiğe baktım… Konuşmadan ne çok hikaye anlattığımıza şaştım… Ve bu hikayenin kendi hikayem de olduğunu fark ettim…