Oğlumun bebeklik terliği. Dikiş makinemin yanındaki rafta durur. Çocukluğunun sonsuza kadar sürmeyeceğini hatırlatır bana. Çünkü bunu hatırlamak isterim.
Piti piti, bezli poposunu sallaya sallaya yürürdü bunlarla, şimdi okulun kapısında bazen öptürmüyor.
Şimdi daha iyi görüyorum. Onunla birlikte içimdeki sanatçıyı da doğurmuşum.
Ve oğlum gibi onu da büyütüyorum.
Bir yanım var benden bağımsız. Bir yanım benden öte. Bana ait, ama değil de…